Skip to main content

Posts

Lima dan lapan.

Hari yang tiga yang panjang Aku sulur dan mulur Aku teroka dan merekah Ku cari biar punah Syukur, semua jiwa tersemat. Lagi satu lidi menjalar Cari dimana elok Oh eloknya setiap nista Moga setiap esok dipancar lancar. Dipanggil panggil tawa Dipunggah punggah hiba Disana mahu cari apa adanya aman Sempena jiwa suka duka lima dan lapan. Kita sangka biar baik Kita sangka biar jujur Kita sangka biar cantik Sebab Dia yang beri segala baik. Salam! Ps: Fuhh, menanti hari esok. moga semua lancar. Dah lah bawak byk beg. Huwaaa. Nyesal nyesal. Bukan bag roda lak tuu 😦😦

Campur.

Pergi sana,kawan Pergi sini, kawan Dua arah aluran angin Terpaksa kau redah Hujan kilat sambung Tanah debu kembung. Iya, setiap bodoh terima Iya, setiap lahanat perangai terima Iya, setiap budi terima Sampai satu tahap paling atas Kau biar kau duduk bahagia. Bahagia? Bahagiakah pedajalkan rasa Bahagiakah perasaan diolah Siapa yang berani pindah Iya, Tuhan tu baik Dia mampu buat segala benda Rasa Campuran. Ah, jiwa kacau Ah kecamuk Ah biar Mampu aku biar.

Aku cabul.

Kelam malam aku tatap Riuhan tayar berguling senang Menuju ke perwira sana. Satu dua bintang timbul Aku berkira mereka menari Sungguh tandusnya tanah Sungguh lelah nya bumi Menelan segala pijak Menahan segala asakan. Aku gali segala tenang Aku cabul segala susah Yang dapat batu gelisah Yang dapat selongkang resah. Ah, mana damainya bumi Ah, mana aman nya kita Tuhan, hanya Dia yang tahu Dia bagi kita tenang Dia bagi kita segala elok. Oh, baiknya Tuhan Kita gerudi segala tanya Tanpa dirasa, Segala tanya ada depan mata Kau bodoh tuli mata Tak sedar segala syukur kau dapat Sedar, diri Sedar.

Pendam.

Setelah segala tahun dirobek Setelah segala hari kita belek Setelah setiap saat kita pijak Kau pendam kau rasa Kau lihat kau dengar. Kau manusia, tiada rimbun Kau manusia, tiada embun Melimpah dalam naluri urat kau Kesana sini dihenyak dendam Kesana sini ditimbun duka. Kisah jepun mula berawang Segala cacian di amah mulut Kau rasa tanpa dipaksa Kau hujan tanpa berhenti. Pelik di setiap benci itu Melankolik sentiasa ada dibawa kaki Bukankah pada aku rasa itu? Bukankah aku yang perlu? Perlukah aku berlari mengejar? Mengejar halusinasi pendendam setia. Sungguh, tak rela Dibawa kain kain pepejal Dibawa oleh kekasih kebal Buang lah kau wahai perasa Biar semua dibawa rintihan. Salam!

Mencari.

Aku ngorak langkah Setiap titis air Setiap butir pasir Setiap langkah pijak Minda senista gila Aku lari dari golakan hati Aku pecut mengejar diri Diri yang kian punah harapannya Diri yang kian pudar serinya Iya, manusia terbang hinanya Iya, manusia hebat bicaranya Iya, mereka keliru. Pecutan terakhir rombak buminya Pecutan gelora, ombak padah nya. Haha, gelak keliru. Haha, gelak perindu. Moga semua dilindungi Moga semua disayangi.

Kawan sila kuat.

Beribu tendangan tajam Dicekam sungguh tak tenteram Aku dengar aku sedih aku geram Yang kena hanya kau seorang Segala adil dibuang buruh Segala tanya sekosong tin yang buruk Abdomen rasa lemah gemalai Hujan merintik kejam Sedih berlalu aduh lambatnya Kau cakar segala hati yang didalam sana Kau cakar diri biar semua tahu Tahu kau wujud di mata dunia Tahu kau sakit dirasa sepi Tahu kau berapi darah di mata Kawan, kau kuat kau hero Kawan, kau benar, Dia tahu. Si dia tipu kau senyap kau tidur Si dia tipu kau gelak sehambur galak. Ada satu cerita benar Ada satu keadilan Ada satu celoteh Ada satu prasangka Cuma yang tahu Dia yg beri kasih. Salam!

Dendam.

Dia carik carik hati Dia robek segala bahagia Dia turutkan segala kejam Dia kejam. Aku benar aku siang, Aku sakit aku marah Derhaka tak punah Derhaka biar musnah Serakah jiwa serakah hati Simpan sejuta tak kira Eh kau ingat diri itu apa Bila semua boleh dikejar Eh kau ingat kau tuhan Tahu segalanya Eh kau baru sedar Eh aku pun sedar Kita manusia. Elak segala perit Musnah segala dendam Mohon kau kuat Mohon aku juang Mohon kau riang Mohon aku girang.